آکوستیک نورینوما یا شوانوم وستیبولار نام بیماری حاصل از رشد بیش از حد سلول های شوان (سلول های محافظ پوشاننده عصب شنوایی) است. این رشد زیاد باعث ایجاد یک تومور خوش خیم می شود. اگرچه این تومور سرطانی نیست اما رشد آهسته آن می تواند باعث فشار به عصب شنوایی و سایر عناصر اطراف آن شود. بنابراین طبیعی است که بیماری اکوستیک نورینوما در مراحل ابتدایی که کوچک است و به جایی فشار وارد نمی کند، علامت و نشانه ای ندارد یا علامت آن بسیار خفیف است. به همین دلیل، تشخیص این بیماری در اوایل آغاز آن بسیار دشوار است. با رشد تدریجی تومور ناشی از آکوستیک نورینوما علائم ناشی از فشار تدریجی روی بافت های این ناحیه پیشرفت می کند. تدریجی بودن پیشرفت علائم گاهی باعث می شود بیمار نسبت به علائم حساس نباشد و دیر به پزشک مراجعه نماید. پزشک از بیمار ابتدا شرح حال کامل بیماری را می پرسد. او ممکن است سوالاتی درباره کیفیت و کمیت نشانه ها و علائم بیماری بپرسد. سپس پزشک فرد، به ویژه گوش بیمار را به طور دقیق معاینه می کند. در صورت شک پزشک به وجود تومور ناشی از آکوستیک نورینوما، ممکن است برخی آزمون ها و تصویربرداری های پزشکی را برای بیمار درخواست نماید. تست شنوایی سنجی یکی از این آزمون ها به شمار می رود. این تست توسط کارشناس شنوایی سنجی به انجام می رسد.

در تست شنوایی سنجی یک هدفون روی هر دو گوش قرار می گیرد. هر بار صدایی با مشخصات خاص برای یک گوش پخش می شود. کارشناس شنوایی سنجی به تنها صداها را از فرکانس های مختلف پخش می کند بلکه قدرت شنوایی صداهای دارای شدت های متفاوت را هم می سنجد. هر بار که بیمار صدایی را می شنود باید به گونه ای که گفته شده است، شنیدن صدا را اعلام نماید. به طور معمول، کارشناس شنوایی سنجی همان صدا را با شدت های کمتر پخش می کند تا آستانه شنوایی فرد در هر فرکانس را مشخص نماید. ممکن است کارشناس شنوایی سنجی از پخش واژه ها هم برای تست شنوایی و درک کلام استفاده نماید. اِم آر آی یا تصویربرداری با تشدید مغناطیسی روش برگزیده برای مشاهده تومور ناشی از آکوستیک نورینوما محسوب می شود.

برای این کار لازم است یک ماده حاجب (که در اصطلاح عامیانه به آن شاید ام آر ای رنگی هم گفته شود) هم به کار گرفته شود. به طور معمول با این روش تصویربرداری پزشکی، امکان تشخیص تومورهایی به کوچکی یک تا دو میلی متر هم وجود دارد. برای برخی افراد به دلایل مختلف، امکان انجام ام آر آی وجود ندارد. در این صورت می توان به جای ام آر آی از سی تی اسکن استفاده کرد. اگرچه سی تی اسکن هم توانایی مشاهده تومور آکوستیک نورینوما را دارد اما امکان دیده نشدن تومورهای ظریف در سی تی اسکن بیشتر از ام آر آی است. دکتر علی کوهی دانش آموخته رشته فوق تخصصی جراحی گوش و حلق و بینی از دانشگاه استنفورد آمریکا برای تشخیص و انجام عمل جراحی جهت درمان بیماران مبتلا به آکوستیک نورینوما آماده پذیرش بیماران است.

منبع:

mayoclinic

اگر فردی به ناشنوایی یا کم شنوایی شدید مبتلا باشد، ممکن است با انجام عمل جراحی کاشت حلزون قدرت شنوایی خود را تا حدود زیادی به دست بیاورد. شاید بدانید کاشت حلزون کاملاً با سمعک تفاوت دارد. سمعک صداها را تقویت و بلندتر می کند. سمعک برای کسانی مناسب است که در شنوایی مشکل دارند ولی باقیمانده شنوایی دارند. اما کاشت حلزون می تواند حتی به کسانی که به طور کامل فاقد شنوایی هستند، کمک نماید. پیش از عمل جراحی کاشت حلزون گوش، پزشک فوق تخصص جراحی گوش و حلق و بینی بررسی می کند که آیا کاندید مناسبی برای کاشت حلزون است یا نه. به طور معمول، لازم است بیمار توسط کارشناسان شنوایی سنجی، گفتاردرمانی و شاید سایر کارشناسان هم مورد ارزیابی قرار گیرد. امروزه عمل جراحی کاشت حلزون یک عمل جراحی روزمره محسوب می شود.

شاید انجام تصویربرداری پزشکی، به عنوان نمونه، اِم آر آی پیش از عمل جراحی درخواست شود. این عمل جراحی به طور معمول، تحت بیهوشی عمومی به انجام می رسد. برای آغاز این عمل جراحی، پزشک فوق تخصص جراحی گوش و حلق و بینی یک برش کوچک در پشت گوش ایجاد می کند. شاید لازم باشد برای انجام این برش، بخش کوچکی از موی سر در این ناحیه تراشیده شود. در این برش علاوه بر پوست سر، حفره کوچکی در استخوان ماستوئید جمجمه ایجاد می گردد. دستگاه حلزون مصنوعی گوش دو بخش دارد: بخش داخلی و بخش خارجی. بخش داخلی دستگاه یا همان گیرنده، در زیر پوست جمجمه کار گذاشته می شود. الکترودهای متصل به بخش داخلی در گوش داخلی نصب می گردد.

در این مرحله، تیم عمل جراحی کاشت حلزون تست هایی را برای ارزیابی کارکرد درست دستگاه حلزون مصنوعی گوش به انجام می رسانند. در صورتی که این تست ها با نتایج مناسب همراه باشند، عمل جراحی پایان می یابد. بدین منظور، برش صورت پذیرفته با بخیه مناسب دوخته می شود. در اغلب موارد، برای انجام این بخیه از نخ بخیه قابل جذب استفاده می شود. مزیت این کار در این است که در آینده نیازی به مراجعه برای کشیدن بخیه وجود ندارد؛ بلکه نخ بخیه جذب می گردد. به طور معمول، برای کاشت حلزون هر گوش در حدود دو ساعت زمان لازم است. بیشتر بیماران در همان روز عمل یا فردا روز عمل از بیمارستان مرخص می شوند. 4 تا 6 هفته پس از انجام عمل جراحی کاشت حلزون، بخش خارجی دستگاه روی محل ویژه، یعنی روی گیرنده دستگاه حلزون مصنوعی گوش قرار می گیرد. سپس کارشناس مربوطه تنظیمات و برنامه ریزی لازم را بر روی دستگاه انجام می دهد و آن را روشن می نماید. شاید لازم باشد برای بهینه سازی تنظیمات این دستگاه چند نوبت دیگر به کارشناس مربوطه مراجعه شود تا عملکرد دستگاه مطابق نیاز هر فرد به تنظیم نهایی برسد.

آموزش استفاده از کاشت حلزون شاید بین 6 تا 18 ماه زمان می برد. در این مدت کارشناسان شنوایی سنجی، گفتاردرمانی و مشاوران و مربیان دیگر در کنار بیمار خواهند بود. دکتر علی کوهی دانش آموخته رشته فوق تخصصی جراحی گوش و حلق و بینی از دانشگاه استنفورد آمریکا آماده مشاوره و انجام عمل جراحی کاشت حلزون برای بیماران است.

منبع:

cochlear

entcolumbia

پاراگانگليوما يک تومور نادر است که با سرعت کمي رشد مي کند. در بيشتر موارد اين تومور شباهت زيادي به بيماري فئوکروموسيتوم دارد. تومور پاراگانگليوما از دستگاه عصبي خودکار بدن (پاراسمپاتيک يا سمپاتيک) سرچشمه مي گيرد. شيوع اين تومور در بين زنان و مردان يکسان است. اگرچه تومور پاراگانگليوما در هر سني ممکن است تظاهر پيدا کند، اما در افراد بالاي 50 سال سن، بيشتر ديده مي شود. اين تومور مانند بيماري فئوکروموسيتوم ممکن است از خود هورمون هايي ترشح کند. اين هورمون ها باعث افزايش فشار خون بيمار شده و علائم ديگري مانند تپش قلب و تعريق غيرطبيعي به وجود مي آورند. گاهي ممکن است تومور پاراگانگليوما هيچ هورموني توليد نکند. در اين صورت به طور معمول، بيمار بدون علامت است.

تومور پاراگانگليوما در بيشتر موارد در شکم رشد مي کند. گاهي ممکن است اين تومور در ناحيه سر و گردن رشد کند. در 30 تا 40 درصد موارد تومور پاراگانگليوما زمينه وراثتي دارد. بهتر است بيماران مبتلا براي انجام تست ژنتيک با پزشک معالج مشورت نمايند. درمان تومور پاراگانگليوما کار دشواري نيست، اگر بيمار زود به پزشک مراجعه نمايد. در صورت تشخيص بموقع تومور پاراگانگليوما درصد موفقيت درمان آن بسيار بالا خواهد بود. اگر اين تومور در جايي از سر و گردن قرار داشته باشد، که دسترسي از راه جراحي به آن ميسر باشد، خارج ساختن تومور پاراگانگليوما طي يک عمل جراحي بهترين گزينه درماني به شمار مي رود. بيرون آوردن اين تومور طي عمل جراحي علائم بيماري را برطرف مي کند. اگر امکان جراحي وجود ندارد، جاي نگراني نيست.

گزينه هاي درماني ديگري هم وجود دارد. راديوتراپي يا پرتودرماني گزينه ديگر درمان تومور پاراگانگليوما به شمار مي آيد. در اين روش اشعه ايکس با قدرت زياد به سمت تومور تابانده مي شود. قدرت بالاي اين اشعه مي تواند سلول هايي که در مرکز تابش آن قرار دارند را از بين ببرد يا از تکثير آنها جلوگيري کند. تجويز داروهاي شبه سوماتوستاتين (يک هورمون طبيعي در بدن) مانند اُکترئوتايد هم مي تواند با تحريک گيرنده هاي اين هورمون از سرعت رشد تومور پاراگانگليوما بکاهد. مانند هر سرطان ديگري، شيمي درماني هم مي تواند در درمان اين تومور جايگاه مهمي داشته باشد. اگر تومور دير تشخيص داده شده باشد و به جاهاي ديگر بدن گسترش يافته باشد، اهميت استفاده از شيمي درماني افزايش مي يابد. در شيمي درماني، داروهايي براي بيمار تجويز مي شود که جلوي تکثير سلول هاي سرطاني را مي گيرد يا آنها را از بين مي برد.

درمان از راه اَبلِيشن (ablation) يکي ديگر از راه هاي از بين بردن تومور پاراگانگليوما است. در اين روش با استفاده از قدرت بالاي امواج راديويي (radiofrequency) يا سرماي زياد سلول هاي تومور نابود مي شوند. دکتر علي کوهي دانش آموخته رشته فوق تخصصي جراحي گوش و حلق و بيني از دانشگاه استنفورد آمريکا آماده پذيرش و درمان بيماران مبتلا به تومور پاراگانگليوماي سر و گردن هستند.

منبع:

pheopara

حس شنوایی تنها حسی است که می توان با کارگذاری یک عضو مصنوعی در بدن، آن را به دست آورد. کاشت حلزون گوش یا کارگذاری حلزون مصنوعی گوش راهی است که بسیاری از افراد می توانند با آن صداها را بشنوند. در این مقاله ببینیم کاشت حلزون چگونه باعث می شود فرد شنوایی خود را به دست بیاورد؟ دستگاه حلزون مصنوعی گوش شامل دو بخش است: یک بخش داخلی که طی عمل جراحی کاشت حلزون در ناحیه گوش داخلی کار گذاشته می شود؛ و دیگری بخش خارجی که چند هفته پس از پایان عمل جراحی کاشت حلزون روی سر گذاشته شده و روشن یا فعال می گردد.

این دو جزء هر دو دارای بخش آهنربایی هستند. بخش آهنربایی داخلی زیر پوست جمجمه است و بخش آهنربایی خارجی از روی پوست، بر روی آن قرار می گیرد. بخش خارجی این دستگاه پیشرفته از میکروفون، پردازنده صدا و فرستنده تشکیل شده است. فرستنده خاصیت مغناطیسی دارد و از روی پوست به بخش آهنربایی قسمت داخلی دستگاه متصل می شود. میکروفون و پردازنده صدا با هم در یک محفظه کوچک قرار دارند. این محفظه در بسیاری از موارد همانند بخش پشت گوش سمعک ها طراحی و ساخته می شود. فرستنده دستگاه حلزون مصنوعی گوش جدا از آنها قرار دارد. یک سیم ظریف فرستنده را به محفظه کوچک حاوی میکروفون و پردازنده متصل می کند. میکروفون صداهای محیط را دریافت می کند و به پردازنده صدا تحویل می دهد.

پردازنده آن را آنالیز می کند و به صورت امواج دیجیتال به فرستنده ارسال می کند. فرستنده، امواج دیجیتال را کدگذاری کرده و آن را به بخش داخلی دستگاه می فرستد. بخش داخلی حلزون مصنوعی گوش از گیرنده و الکترودهای گوش داخلی تشکیل شده است. گیرنده زیر پوست سر قرار دارد و امواج دیجیتال را از بخش خارجی دریافت می کند. گیرنده این امواج را به سیگنال های الکتریکی تبدیل می نماید. سیگنال های الکتریکی از گیرنده به الکترود فرستاده می شوند. الکترودها در عمق گوش داخلی کار گذاشته شده اند.

سیگنال های الکتریکی که به الکترودها می رسند، به طور مستقیم، عصب شنوایی را تحریک می کنند. در عصب شنوایی سیگنال های عصبی شکل می گیرد و به سمت مغز روانه می شود. منطقه مسوول حس شنوایی در مغز این سیگنال ها را به صورت صدا تعبیر و تفسیر می نماید. بدین ترتیب کاشت حلزون منجر به کسب حس شنوایی می شود. انتخاب درست بیمار برای کاشت حلزون و عمل جراحی کاشت حلزون بهتر است توسط پزشک فوق تخصص جراحی گوش و حلق و بینی به انجام برسد. دکتر علی کوهی دانش آموخته این رشته فوق تخصصی از دانشگاه استنفورد آمریکاست. بیماران دچار ناشنوایی می توانند برای مشورت یا اطلاعات بیشتر برای ویزیت از کلینیک ایشان در تهران وقت بگیرند.

منبع:

healthyhearing

وقتی نام میگرن به میان می آید همه به یاد سردرد می افتند اما در میگرن تعادلی علامت اصلی سردرد نیست. در میگرن تعادلی که به آن میگرن وستیبولار هم گفته می شود، علائم سیستم تعادلی یعنی سرگیجه و احساس عدم تعادل، علائم اصلی هستند. اگرچه احتمال وجود سردرد پس از آغاز علائم هم بالاست.

با علائم میگرن تعادلی آشنا شوید

میگرن تعادلی با ترکیبی از علائم زیر به طور معمول ظاهر می شود. این علائم عبارتند از:

● علائم سردرد میگرنی به جز سردرد که دیرتر گاهی ظاهر می شود شامل:

o تهوع

o استفراغ

o احساس زدن نبض در سر (این احساس به طور معمول بسیار شدید و در یک طرف سر است)

o عدم تحمل نسبت به نور یا صدا و حتی گاهی بو

اما علائم برجسته که میگرن تعادلی را افزایش می دهد، عبارتند از:

● سرگیجه (منگی) که از چند ثانیه تا چند روز ممکن است به درازا انجامد

● عدم توانایی در حفظ تعادل و ایستادن در یک جا

● حساسیت به حرکت و بدتر شدن بیشتر علائم با تحرک

اگرچه علائم شنیداری و گوش با میگرن تعادلی بسیار زیاد است مانند وزوز گوش، احساس گرفتگی گوش یا تحت فشار بودن گوش؛ اما اگر کاهش قدرت شنوایی وجود دارد، باید به وجود همزمان یک بیماری دیگر در سیستم شنوایی گوش داخلی یا بیمار منییر (Meniere) شک کرد.

اگر به طور خلاصه علائم یک حمله میگرن تعادلی را برشماریم، بدین ترتیب است که فرد ترکیبی علائم زیر را احساس می کند:

● سرگیجه و مشکلات تعادلی

● دیدن اورا (تصاویر یا نورهای غیرواقعی مانند ابتدای سردرد میگرن)

● حساسیت به نور و تحرک

در واقع، وجود این علائم با یا بدون سردرد امکان وجود میگرن تعادلی را مطرح می کند.

آشنایی با علل میگرن تعادلی

میگرن تعادلی هم مانند سایر انواع میگرن پایه های ژنتیک و وراثتی دارد. اگرچه هنوز دلایل پیدایش علائم میگرن تعادلی، هنوز به خوبی مشخص نیست اما به دلیلی نامعلوم زنان بیش از مردان دچار این بیماری می شوند. جالب است که در زنان با نزدیک شدن به زمان پریود، علائم میگرن تعادلی و دفعات بروز حملات بیشتر و بدتر می شود.

برخی از افراد مبتلا به میگرن تعادلی با برخی تغییرات، دچار حملات این بیماری می شوند. برخی از این عوامل تحریک عبارتند از:

● اختلال در خواب هم کم خوابی، هم خواب زیاد

● پریود بانوان

● برخی از غذاها مانند شکلات یا پنیر

تشخیص میگرن تعادلی

متاسفانه برخی افراد همزمان با سایر علائم سرگیجه و عدم حس تعادل را تجربه نمی کنند و این امر تشخیص بیماری میگرن تعادلی را، سخت می کند. به طور کلی، گوش دادن به شرح حال بیمار مهم ترین راه تشخیص بیماری میگرن تعادلی است.

درمان میگرن تعادلی

نخستین قدم برای درمان میگرن تعادلی، پیدا کردن عامل محرک است. فرد باید شیوه زندگی خود را طوری تغییر دهد که کمتر امکان برخورد با عوامل محرک میگرن تعادلی وجود داشته باشد.

میگرن تعادلی مانند سایر انواع میگرن با اختلالات اضطرابی و افسردگی همراه است و شاید داروهای درمان این عوارض (ضدافسردگی ها و داروهای ضداضطراب)، در کاهش علائم و حملات موثر باشند.

دکتر کوهي

Mr James Snelling

آيا کيفيت صدايي که پس از کاشت حلزون بيمار مي شنود با کيفيت صدايي که توسط گوش سالم مي شنيد، يکسان است؟ اين پرسش يکي از مسائلي است که ذهن افراد کانديد کاشت دستگاه حلزون را به خود معطوف مي دارد. به لحاظ کميت صدا، يعني بلندي صدايي که بيمار مي شنود، اين اطمينان وجود دارد که بلندي صداهاي شنيده شده توسط بيمار داراي دستگاه حلزون تقريبا مانند همان بلندي صداست که توسط گوش طبيعي شنيده مي شود. اين همانندي کميت صداي شنيده شده توسط دستگاه حلزون با چندين تست قابل بررسي است.

در زمينه کيفيت صدا، بايد به اين نکته اشاره کرد که جريان الکتريکي بين بخش هاي مختلف الکترود دستگاه که در يک محيط سيال صورت مي گيرد، با اين احتمال همراه است که ساير بخش هاي حلزون شنوايي (بجز بخش مورد هدف) را تحريک کند و به اصطلاح ايجاد نويز نمايد. اما يک نکته مثبت در اين مورد اين است که مغز انسان توانايي بالا در تطبيق دارد. مغز به تدريج و پس از مدتي که سيگنال هاي زيادي حاصل از فعاليت دستگاه حلزون مصنوعي گوش دريافت کرد، تفسيرهاي خود را بهينه سازي مي نمايد. از سوي ديگر، سازندگان دستگاه هاي حلزون مصنوعي در تلاش هستند که با تحقيق روي افرادي که به دليل ناشنوايي يک طرفه، تحت عمل جراحي کاشت حلزون قرار گرفته اند، تغييرات لازم را در الگوريتم هاي نرم افزاري اين دستگاه به صورتي به انجام برسانند که کيفيت صداي حاصل از کاشت حلزون به گوش سالم نزديک شود.

همه اين مسائل بيش از قبل اهميت بازتواني شنيداري و آموزش هاي پس از کاشت حلزون را نشان مي دهد. بيماران بايد با جديت جلسات بازتواني شنيداري و آموزش هاي لازم را که توسط کارشناسان شنوايي سنجي به آنها داده مي شود به کار ببندند. هر چه اين کار با تمرين بيشتر همراه باشد، انتظار آن مي رود که نتايج حاصل از کاشت حلزون به لحاظ کيفيت صداي شنيده شده، بهتر و بهتر گردد. اين آموزش ها و بازتواني شنيداري به خصوص براي کودکان ناشنوايي که تحت عمل جراحي کاشت حلزون قرار گرفته اند، اهميت بيشتري دارد. والدين اين کودکان بايد جلسات مراجعه به کارشناسان شنوايي سنجي و آموزش هاي آنها را به طور مستمر دنبال نمايند. کساني پس از عمل جراحي کاشت حلزون گوش بهترين نتايج شنوايي را خواهند گرفت که دستورات و آموزه هاي کارشناسان شنوايي سنجي را به طور دقيق بفهمند و اجرا نمايند.

منبع:

پادکست جناب آقاي دکتر علی کوهی

شما مي توانيد بدويد، بپريد، يک قلم را در دست بگيريد، بخنديد و درد را احساس کنيد. وجود مغز، لازمه انجام کارها و احساس حس ها است. مغز يک بافت نرم است که از سلول هاي عصبي و سلول هاي محافظ آنها تشکيل شده است. مغز در استخواني به نام جمجمه از ضربات احتمالي دور مي ماند. مغز به نخاع وصل مي شود و بيشتر پيام ها را از راه نخاع دريافت يا صادر مي کند. به برخي از بخش هاي مغز «لوب» اطلاق مي شود. در مجاروت قاعده جمجمه، چهار بخش از مغز وجود دارند: لوب هاي پيشاني، لوب هاي گيجگاهي، ساقه مغز و مخچه. قاعده جمجمه از پايين، اين بخش هاي مغز را محافظت مي نمايد. مانند همه جاي بدن، امکان ظهور تومور در قاعده جمجمه هم وجود دارد.

گاهي تومور در جاي ديگري از بدن سرچشمه گرفته اما به قاعده جمجمه گسترش پيدا کرده است. به اين حالت «متاستاز» گفته مي شود. تومورهای قاعده جمجمه به مناطق حساس مغز بسيار نزديک هستند. همين امر باعث مي شود انجام عمل جراحي براي برداشتن تومورهاي قاعده جمجمه بسيار دشوار و داراي ظرافت هاي زياد باشد. عناصر متعددي در اين ناحيه قرار دارند و تومورهاي قاعده جمجمه ممکن است از هر يک از اين عناصر سرچشمه بگيرد. مننژ (پرده هاي حفاظت کننده اطراف مغز)، سينوس ها، غده هيپوفيز و خود استخوان قاعده جمجمه از مهم ترين عناصر اين ناحيه به شمار مي روند که ممکن است تومور ايجاد نمايند. بر اساس اين که تومور قاعده جمجمه از کدام بافت منشا گرفته باشد، علائم ناشي از آن تفاوت دارد. يک مشخصه مشترک اين است که علائم تومورهاي قاعده جمجمه همگي به آرامي آغاز مي شوند و با گذشت زمان به صورت بسيار تدريجي بدتر مي گردند. اگر جهت رشد تومور از قاعده جمجمه به سمت بيني باشد، علائم آن ممکن است بسيار شبيه سينوزيت مزمن به نظر برسد.

آبريزش بيني، گرفتگي بيني، خونريزي از بيني، دشواري تنفس از بيني و احساس فشار در صورت از مهم ترين علائم اين نوع از تومورهاي قاعده جمجمه به شمار مي رود. ساير تومورهاي قاعده جمجمه ممکن است با علائم ديگري همراه باشند مانند مشکلات بينايي، بي حسي دندان هاي بالا، بيرون زدگي چشم، اشک ريزش، کاهش بويايي، افت شنوايي، سردرد، تشنج، تهوع، استفراغ و گوش درد. پزشک معالج براي تشخيص تومورهاي قاعده جمجمه ممکن است علاوه بر اخذ شرح حال و معاينه کامل از انواع تصويربرداري پزشکي هم استفاده نمايد مانند ام آر آي، سي تي اسکن يا پت اسکن. نمونه برداري شايد براي قطعي شدن تشخيص لازم باشد. درمان تومورهاي قاعده جمجمه به طور کلي شامل يک يا ترکيبي از اين موارد است: عمل جراحي برداشتن تومور از قاعده جمجمه (اگر امکانش وجود داشته باشد)، راديوتراپي (يا همان پرتودرماني) و در برخي از انواع خاص تومور شايد شيمي درماني به کار گرفته شود. دکتر علی کوهی دانش آموخته رشته فوق تخصصي جراحي گوش و حلق و بيني از دانشگاه استنفورد آمريکا آماده پذيرش بيماران در کلينيک خود واقع در تهران هستند.

منبع:

uhhospitals

neuroscientificallychallenged

در گوش مياني سه استخوان ريز قرار دارند: استيپيس، اينکوس و مالئوس. پرده گوش با انرژي مکانيکي امواج صوتي به لرزش در مي آيد. استخوانچه هاي گوش مياني مسوول انتقال امواج مکانيکي از پرده گوش به گوش داخلي هستند. اتواسکلروز (otosclerosis) يکي از بيماري هاي گوش مياني به شمار مي آيد که در اطراف استخوانچه ريز موجود در گوش مياني بيش از حد لازم استخوانسازي مي شود. رشد بيش از حد طبيعي اين استخوان ها باعث مي شود استخوانچه استيپيس (رکابي) در جاي خود به تدريج گير بيفتند و ثابت شوند.

در نتيجه، نخواهند توانست انرژي مکانيکي حاصل از دريافت صدا را از پرده گوش به خوبي به گوش داخلي منتقل نمايند. شيوع اين بيماري به نسبت زياد است و در طول زمان، ده درصد افراد به اين بيماري مبتلا مي شوند. زنان ميانسال بيشتر از سايرين درگير اين بيماري مي شوند. علائم اتواسکلروز به اين صورت است که فرد در دهه سوم زندگي (يعني از حدود بيست سالگي) با افت بسيار تدريجي قدرت شنوايي مواجه مي شود. ابتدا صداهاي بم را کمتر مي شنود. پس از گذشت زمان شنوايي بقيه اصوات هم تحت تاثير قرار مي گيرد. اتواسکلروز مي تواند با مشکلات در تعادل هم همراه باشد. وزوز گوش از ديگر علائم اتواسکلروز است. از نکات جالب توجه اين است که خانم هاي مبتلا به اتواسکلروز در دوره بارداري به طور ناگهاني افت شنوايي را تجربه مي کنند که دليل آن مشخص نيست.

اتواسکلروز تا حدود زيادي به صورت ژنتيکي از والدين به فرزندان منتقل مي شود. کسي که علائم اتواسکلروز دارد بايد به پزشک مراجعه کند. دکتر علی کوهی دانش آموخته رشته فوق تخصصي جراحي گوش و حلق و بيني آماده پذيرش بيماران مشکوک به اتواسکلروز در کلينيک خود واقع در تهران هستند. پزشک در صورت مطرح شدن تشخيص اتواسکلروز، بيمار را براي انجام تست هاي شنوايي سنجي به کارشناس رشته شنوايي سنجي ارجاع مي دهد. بر اساس ميزان کاهش قدرت شنوايي بيمار، پزشک بهترين گزينه درماني موجود را براي هر بيمار انتخاب مي نمايد. در برخي بيماران اتواسکلروز در مراحل ابتدايي قرار دارد، بنابراين، تجويز سمعک کافي است. تجويز فلورايد سديم جلوي پيشرفت سريع اتواسکلروز را مي گيرد. درمان قطعي اين بيماري انجام عمل جراحي روي گوش است.

در واقع، مي توان گفت موثرترين درمان اتواسکلروزيس انجام عمل جراحي استاپدکتومي است. در اين عمل جراحي به طور معمول بدون برش پوستي استخوانچه موسوم به استيپيس از گوش مياني خارج مي شود و به جاي آن يک پروتز (عضو مصنوعي که در اينجا يعني استخوانچه مصنوعي) کار گذاشته مي شود.
منبع:
entspecialtycare

پوست موجود روي لاله گوش و کانال گوش مانند پوست هر جاي ديگر بدن ممکن است به سرطان مبتلا شود و يک تومور بدخيم به وجود آورد. تابش مداوم و زياد آفتاب به لاله گوش مهم ترين عاملي است که مي تواند به سرطان گوش منجر شود. اگر ضايعاتي مانند زخم يا عفونت مزمن گوش براي مدت هاي بسيار طولاني در گوش رخ دهد، مي توانند احتمال بروز سرطان گوش را افزايش دهند. اگر سرطان گوش در ناحيه لاله گوش رخ دهد، به راحتي ديده مي شود. به همين دليل افرادي که به سرطان گوش در ناحيه لاله گوش مبتلا مي شوند، زودتر به پزشک مراجعه مي کنند.

در اين افراد هنوز سرطان در مراحل اوليه است و درمان راحت تر و موفق تر به انجام مي رسد. اما در مواردي که سرطان گوش در ديد نيست و درون کانال گوش قرار دارد، بايد به برخي علائم حساس بود. ترشح چرکي، ترشح خونابه اي از گوش، درد گوش، وجود توده در گوش، احساس ضعف در حرکات ماهيچه هاي صورت و کم شدن حس شنوايي از علامت هايي هستند که نبايد آنها را دستکم گرفت. توصيه مي شود کساني که اين علائم را دارند در اولين فرصت با پزشک متخصص گوش و حلق و بيني مشورت نمايند. پزشک براي تشخيص قطعي بيماري از تومور نمونه برداري مي کند.

نمونه دريافت شده، توسط پزشک متخصص آسيب شناسي پزشکي (پاتولوژي) زير ميکروسکوپ بررسي مي شود و سرطاني بودن يا نبودن ضايعه گزارش مي گردد. يکي ديگر از کارهاي تشخيصي که پزشک معالج انجام مي دهد تصويربرداري پزشکي مانند ام آر آي يا سي تي اسکن است. در تصاوير حاصل از اين روش ها پزشک مي تواند گستردگي و اندازه دقيق تومور بدخيم را مشخص نمايد. اين کار از اين جهت اهميت دارد که پزشک نوع و وسعت عمل جراحي را از قبل مشخص مي نمايد. اگر تومور بدخيم گوش در مراحل اوليه باشد، درمان آن با يک عمل جراحي به طور معمول به راحتي و بدون مشکل انجام مي شود. اما اگر سرطان گوش بسيار پيشرفت کرده باشد، لازم است يک يا چند عمل جراحي وسيع انجام گيرد.

بسياري از کساني که دچار سرطان گوش هستند، لازم است در کنار عمل جراحي تحت راديوتراپي هم قرار گيرند. راديوتراپي يا همان پرتودرماني از عود دوباره سرطان گوش پيشگيري مي کند. در موارد خاصي از سرطان گوش، علاوه بر استفاده از روش هاي درماني جراحي و راديوتراپي، شيمي درماني هم ممکن است لازم شود. دکتر علی کوهی دانش آموخته رشته فوق تخصصي جراحي گوش و حلق و بيني از دانشگاه استنفورد آمريکا براي پذيرش بيماران مشکوک به سرطان گوش در کلينيک خود واقع در تهران آمادگي دارند.

منابع:

پادکست جناب آقاي دکتر علي کوهي

ancerresearchuk

تعداد افرادي که در جهان به دليل ناشنوايي يا کم شنوايي کيفيت زندگي پاييني را تجربه مي کنند، زياد است. بيشتر درمان هاي حال حاضر روي اين مطلب تمرکز دارند که شنوايي را تا حدي که امکانش وجود دارد به فرد بازگردانند. وقتي يک آسيب درون گوش داخلي عامل ايجاد کننده ناشنوايي به شمار مي رود، هم اکنون نمي توان آن آسيب را محو کرد و ترميم خوبي روي آن انجام داد. در نتيجه، آسيب و گاهي عامل آسيب باقي مي ماند و کارهاي درماني فقط به اين امر محدود مي شود که شنوايي به فرد باز گردد که البته خود اين امر بسيار بسيار مهم است و باعث افزايش کيفيت زندگي بيمار مي گردد.

اما با سلول هاي بنيادي دريچه اميد تازه اي گشوده شد که شايد بتوان در آينده، درماني يافت که عامل ناشنوايي در گوش داخلي را بتواند به طور پايه اي برطرف نمايد. سلول هاي بنيادي، سلول هايي هستند که مانند سلول هاي جنيني مي توانند به انواع گوناگون سلول تبديل شوند. به عبارت ديگر، بسته به اين که سلول بنيادي در چه محيطي قرار بگيرد، مي تواند به سلول هاي ديگر تبديل شود. به عنوان نمونه، به لحاظ تئوري اين امکان وجود دارد، سلول بنيادي در محيط مناسب به سلول عضلاني قلب يا سلول عصبي تبديل شود.

اکنون اگر بيماري باشد که به دليل آسيب ديدن سلول هاي حساس مويي در گوش داخلي شنوايي خود را از دست داده است، به لحاظ نظري بايد بتوان سلول بنيادي را به سلول مويي تبديل کرد . شنوايي طبيعي را به فرد برگرداند؛ اما در عمل هنوز اين کار ميسر نشده است. با وجود اين که در مطالعات آزمايشگاهي و حيواني، تبديل سلول هاي بنيادي به سلول هاي حساس شنوايي مانند سلول مويي ميسر شده است اما هنوز استفاده از آن در انسان براي درمان با شکست رو به رو بوده است. خوشبختانه همچنان پژوهش براي رفع موانع بر سر اين راه درماني ادامه دارد و اين اميد وجود دارد که در آينده اين درمان بتواند با موفقيت سلول هاي مويي و حساس شنوايي سالم را جايگزين سلول هاي آسيب ديده نمايد و شنوايي به حد طبيعي برگردد.

بنابراين در حال حاضر، هيچ يک از مراکز دنيا نتوانسته اند در به کارگيري سلول هاي بنيادي براي درمان افت شنوايي و ناشنوايي به موفقيت لازم دست پيدا کنند و مجوزهاي لازم را دريافت نمايند. با وجود اين، پژوهش و تحقيق همچنان ادامه دارد. اميد آن مي رود در آينده با رفع مشکلات موجود، امکان استفاده از سلول هاي بنيادي در رفع کم شنوايي و نا شنوايي محقق گردد.

منبع:

پادکست جناب آقاي دکتر علی کوهی

onlinelibrary.wile

webmd